σχηματίσει ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο 53χρονος Τζουζέπε Κόντε, ένας καθηγητής της Νομικής χωρίς πολιτική εμπειρία.
Ο Κόντε έλαβε εντολή σχηματισμού από τον πρόεδρο της χώρας, Σέρτζιο Ματαρέλα, τον οποίο διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνησή του θα προχωρήσει βάσει του προγράμματος που συνέταξαν οι ηγέτες των δύο κομμάτων που συγκροτούν τον κυβερνητικό συνασπισμό, ο Λουίτζι Ντι Μάιο του αντισυστημικού Κινήματος 5 Αστέρων και ο Ματέο Σαλβίνι της ξενοφοβικής Λέγκας.
Τον τελευταίο λόγο για τους υπουργικούς διορισμούς τον έχει ο Ματαρέλα, γεγονός που κινδυνεύει να προκαλέσει ρήξη στη σχέση του με τον Σαλβίνι.
«Φαίνεται ότι κάποιος από την λίστα με τους προτεινόμενους υπουργούς από τη Λέγκα και τα Πέντε Αστέρια δεν είναι ευπρόσδεκτος από το κατεστημένο, για παράδειγμα ο Πάολο Σαβόνα. Είναι ένας οικονομολόγος τον οποίο σέβεται όλος ο κόσμος… αλλά τι κακό έχει κάνει; Τόλμησε να πει ότι η ΕΕ με τη σημερινή της μορφή δεν λειτουργεί σωστά», έγραψε στη σελίδα του στο Facebook ο Σαλβίνι.
Αρκεί να διαβάσει κανείς μερικές αράδες από το βιογραφικό του για να αντιληφθεί για ποιο λόγο ο πρόεδρος Ματαρέλα δεν είναι καθόλου ικανοποιημένος από την υποψηφιότητα του Σαβόνα για το υπουργείο Οικονομικών, αλλά έχει σοβαρές αμφιβολίες κυρίως αναφορικά με τις μελλοντικές σχέσεις με την ΕΕ – σε αντίθεση με την Λέγκα που τον θέλει οπωσδήποτε στο υπουργείο γιατί εκπροσωπεί την γραμμή της.
«Δεν υπάρχει η Ευρώπη, μονάχα η Γερμανία που περιστοιχίζεται από φοβισμένες χώρες», έλεγε σε συνέντευξή του πριν από περίπου ένα χρόνο ο Σαβόνα, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι το ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ.
«Η Γερμανία δεν έχει αλλάξει την οπτική της για την θέση που κατέχει στην Ευρώπη μετά το τέλος του ναζισμού παρότι εγκατέλειψε την ιδέα να την επιβάλλει στρατιωτικά. Τρεις φορές η Ιταλία βίωσε την επιρροή της γερμανικής κουλτούρας, η οποία καθόρισε την ιστορία της, όχι μόνο από οικονομικής πλευράς με την Τριπλή Συμμαχία το 1882, το Γερμανο-Ιταλικό Σύμφωνο Φιλίας και Συμμαχίας (Χαλύβδινο Σύμφωνο) το 1939 και την Συνθήκη για την ΕΕ (την Συνθήκη του Μάαστριχτ) το 1992. Και είναι αλήθεια ότι κάθε φορά ήταν δική μας επιλογή. Πολύ πιθανό να μη διδασκόμαστε από τα λάθη μας»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου